Tekenmodel in het buitenland
een heel andere situatie
Soms spreek je wel eens iemand die ervaring in het buitenland als kunstmodel heeft opgedaan. Enige tijd geleden stuitte ik daadwerkelijk op iemand die een tijdlang modeltekenlessen in de Verenigde Staten had gevolgd. En de verschillen met de gang van zaken in Nederland zijn zodanig dat het toch wel leuk is om daar eens wat verder in te duiken.
Kunstmodel als erkend vak
Allereerst wordt kunstmodel daar als een erkend vak of beroep beschouwd, wat niet iedereen zich zomaar mag noemen. Modellen dienen een proeve van bekwaamheid af te leggen bij een geschikte academie. En elke academie zal een screening vooraf van de modellen eisen. Als cursist van een dergelijke academie weet je dus van tevoren dat je altijd een kwalitatief goed model mag verwachten.
Het model wordt goed behandeld
In vergelijking met Nederland wordt het model in de watten gelegd. Standaard is een korte pauze om de 20 minuten. Dan komt hij of zij weer terug in de goede stand en gaat de tekensessie weer verder.
Aftekenen voorkomt veel gezeur
Eventjes aftekenen of aftapen met schildertape (crêpetape) voorkomt gezeur en is standaard. Daar zijn vervolgens ook geen discussies over. Hier is discussie niet ongebruikelijk. Maar is nu het model wat verschoven of staat de tekenaar een paar centimeter verder waardoor die een ander beeld krijgt? Of is de ezel wat verplaatst? Hoe meer dit soort vervelende discussies vermeden kunnen worden, hoe beter het is. En die worden daar door de docent dan ook rigoureus de kop ingedrukt. Het model bepaalt de stand en daarmee klaar. Want een ervaren model weet ook prima wat hij of zij vol kan houden. Hoe natuurlijker een stand hoe beter het is en hoe gemakkelijker het gaat.
Foto's kunnen maar kosten geld
Alle extra’s, zoals bijvoorbeeld het maken van een foto van het model om een schilderij af te maken kosten geld. Meestal is daar per academie een standaardtarief voor.
Andere ondersteuning cursisten
Opmerkelijk is ook de ondersteuning die de cursisten krijgen. De docent zit achter een bureau achterin het lokaal en houdt van daar uit de mensen in de gaten. Goede cursisten krijgen verdere hulp en steeds meer ondersteuning, zodat ze ook beter kunnen worden.
De betere tekenaars worden beter. De slechte slechter
De cursisten met minder aanleg krijgen weinig of geen hulp. Het gevolg is dus dat de betere tekenaars steeds beter worden en de mindere dat niet bij kunnen houden. Waar men er hier naar streeft om per groep cursisten een gelijkmatig niveau te krijgen worden daar de verschillen tussen de cursisten steeds groter. Als je geen aanleg hebt, dan hoor je er gewoon niet. Wellicht is dat tekenend voor de maatschappij?
Kunstmodel in Nederland telt nauwelijks mee
Kunstmodel is daar dus echt een vak. Net als elk ander beroep. In Nederland kunnen vooral mensen die de wereld niet kennen er nog wel eens denigrerend over doen.
De verschillen zijn groot
Kortom, er zijn duidelijke verschillen aantoonbaar, zowel voor de modellen als de tekenaars die daar les hebben. Toch aardig dat dit soort verschillen er zijn. Voor een model heeft het dus de nodige voordelen, voor een Nederlandse cursist zou het behoorlijk wennen en aanpassen zijn.
