Het beruchte bushaltestandje
Lastig te beschrijven stand
Er zijn van die poseerstanden die lastig te beschrijven zijn. Maar waar door de rake benaming toch iedereen zich wel iets bij voor kan stellen. Een berucht voorbeeld in de wereld van de kunstmodellen is het bushaltestandje.
 |
| Dit is geen bushaltestandje |
Het bushaltestandje duidt op gebrek aan inspriratie
Het bushaltestandje is een houding van een zeer ongeïnspireerd kunstmodel dat er inderdaad bij staat alsof ze op de bus staat te wachten. Het is die veel voorkomende houding van “is het al tijd en waar is mijn geld”? Het is in elke geval een houding die veel irritatie opwekt bij de tekenaars en docenten. Deze mensen steken tijd, geld en energie in het vastleggen van een model en mogen toch wel enige waar voor hun geld verwachten, nietwaar?
Je moet aardigheid in het poseren hebben
Kunstmodel worden is niet iets waar je rijk van gaat worden. Verre van dat. Daar moet je het dan ook niet alleen voor doen. Een kunstmodel moet het vooral leuk vinden om mensen te inspireren om zich creatief te uiten. Je moet er plezier in hebben om kunstenaars te helpen. Met de docent zorgen dat ze steeds betere prestaties neer gaan zetten. Dat je daarvoor ook nog betaald wordt is vaak meer een kwestie van leuk meegenomen. Als gezegd, met aftrek van je reiskosten ga je er niet financieel mee binnen kopen.
Niet alleen bij staande standen
Het mag trouwens duidelijk zijn dat we het bushaltestandje niet alleen bij staande standen terugzien. Bij liggende, zittende of andere vormen kan het gebrek aan interesse en inspriratie net zo zichtbaar zijn.
Met uitstralen van verveling doe je niemand goed
Door een stukje verveling of lammelendigheid uit te gaan stralen doe je geen recht aan jezelf en niet aan de mensen die je vast komen leggen. En het aannemen van een bushaltestandje als vorm van demonstratie is gewoon iets wat je niet moet doen.
